In volle bloei

Als kind ging ze vaak de natuur in. Daar voelde ze rust of ze trok zich terug op haar kamer en las boeken die haar naar andere werelden voerden. Werelden die zeer tot haar verbeelding spraken. Daar op haar kamer voelde ze zich nog enigszins veilig in haar ouderlijk huis. Buiten spelen met vriendjes en vriendinnetjes of bij anderen thuis was ook prettig. Bij haar thuis was het echter niet fijn en voelde ze zich gespannen. De liefde en aandacht waar ze zo naar verlangde kreeg ze niet. In plaats daarvan kreeg ze veel kritiek in plaats van bemoediging en steun en werd ze steeds banger om iets niet goed te doen. Ze probeerde in te voelen waar haar moeder en vader wel blij van werden en te doen wat zij wilden in de hoop dat ze dan eindelijk wel goed genoeg zou zijn en de liefde zou ontvangen waar ze zo naar verlangde. Maar het gebeurde niet, ze deed in de ogen van haar moeder weinig goed wat ze ook deed en ze begon steeds meer aan zichzelf te twijfelen. Deed ze de dingen dan misschien ook niet goed, was ze een slecht kind? Al op jonge leeftijd ging ze het huis uit, 17 was ze nog maar. Ze vluchtte het huis eigenlijk uit, kon de spanning niet meer aan. De liefde die ze thuis gemist had probeerde ze nog steeds te vinden maar nu in liefdesrelaties. Ze trof echter steeds mannen die dat juist niet konden geven en die haar wilden overheersen. Steeds meer raakte ze gedesillusioneerd maar dacht dat ze de juiste nog niet tegengekomen was en als dat wel zou gebeuren dat dan alles goed zou komen. Zo ging ze al worstelend door het leven, steeds weer achterblijvend met een verscheurd gevoel nadat een relatie weer voorbij ging. Ook met opleidingen en werk verliep het niet zoals ze wilde. Ze dacht ook dat ze niets goed kon en het toch wel weer mis zou gaan. Haar verleden speelde haar nog steeds parten. Een gezonde eigenwaarde had ze niet kunnen ontwikkelen en wat haar vertrouwd was in relaties door haar jeugd was misschien juist niet goed voor haar, maar ze wist niet beter. Door de vele kritiek die ze gekregen had als kind kon ze geen kritiek verdragen. Het was als zout in een wond strooien die er al jaren zat en die nog niet geheeld was. Gezond vertrouwen in zichzelf had ze als kind niet op kunnen bouwen. Door al haar vallen en opstaan kreeg ze echter op een gegeven moment steeds meer inzichten en ze was bereid om naar zichzelf te kijken en aan zichzelf te werken, steeds weer. Ze zocht hulp en inzicht, soms bij therapeuten, soms bij paragnosten en ze groeide, langzaam, maar ze groeide. Ze realiseerde zich ook dat ze geen slecht kind geweest was, maar dat haar ouders niet het vermogen hadden gehad om haar de juiste emotionele zorg te geven. Ze verwerkte oud zeer, ontwikkelde meer eigenwaarde, ging meer grenzen stellen en werd zelfstandiger. Ze werd minder behoeftig naar erkenning en aandacht van anderen en ging meer van zichzelf houden. Ook met opleidingen en werk liep het beter waardoor haar eigenwaarde nog meer groeide. Nu na jaren was ze van een bang kruidje-roer-me-niet gegroeid tot een roos in volle bloei. De relaties waar ze eerder in verzeild raakte ontstonden niet meer. Ze voelde zich ook niet meer aangetrokken tot mannen waar ze eerder wel door in vervoering raakte. Ze zag ook beter waarom ze dat eerder wel deed en wat dat over haarzelf vertelde. Er kwam een meer gezonde relatie. Misschien liep nog niet alles zoals ze wilde maar het was hanteerbaarder en rustiger. Doordat ze veel meer wist wie ze was en wat haar grenzen waren kon ze de dingen ook beter aangeven en nam ze haar eigen ruimte in zodat ze ook niet meer overheersd werd. Ze had de ander ook niet meer nodig om gelukkig te zijn en ook al was het vaak fijn samen, ze voelde zich ook alleen gelukkig. Natuurlijk waren er momenten dat ze de wereld voor een doedelzak aanzag waar enkel valse noten uit kwamen, maar ze was daar ook veel sneller uit, uit zo’n bui. Over het algemeen voelde ze zich beter, sterker en had ze meer plezier en ging het haar goed. Ze had er hard voor gewerkt en kon trots zijn over waar ze nu stond en op wie ze was. Ze was nu wat ouder maar in volle bloei en dat was helemaal goed zo.

Hartegroet van Elvira