Donkere dagen en zorgen

Lieve bellers,

Ik krijg veel vragen over situaties waarin we vastlopen. Ik heb het in dit gedicht onder woorden gebracht wat ik soms voel bij mijn klanten. Kijk je zelf ook in het donker soms en weet je het even niet? Bel mij gerust. Ik kijk met je mee. Veel liefs Ilse (Box 0046).

De donkere dagen

In de donkere dagen,
Lijk ik mijn zorgen minder te verdragen.
Als ik naar buiten staar door het raam,
Zie ik mijzelf in de weerspiegeling staan.

Ik kijk naar mezelf en denk steeds weer,
Aan die laatste keer.
Die ene keer van alle keren daarvoor,
Dat ik mijn moed en hoop verloor.

In de donkere dagen lijken mijn zorgen,
Niet langer meer verborgen.
Het is alsof alles even boven komt drijven,
Ik wil niet langer in deze situatie blijven.

Hoop en moed lijken echt verdwenen,
Zoals de zon die ook deze dag niet meer aan mij is verschenen.
Als ik alleen ben of mij thans zo voel,
Is dat gevoel van ellende, een heleboel.

Hoeveel kan een mens toch verdragen,
Is het universum mij toch steeds aan het plagen.
Ik vraag slecht een klein beetje liefde of hoop,
Wat is het toch dat ik geluk en dat alles steeds mis loop?

Tijd heelt alle wonden en alles komt echt goed,
Is wat de omgeving wel vermoed.
Maar ik heb mijn twijfels over mijn pijn,
Hoe zou het leven toch anders kunnen zijn?

Met een beetje meer liefde al is het maar een beetje,
Dat is slechts de grap dat beetje, weet je.
Een kleine vraag naar boven is het maar,
Maar het resultaat is nog niet hier of daar.

Ik trek mijn deken over mijn neus en wangen,
En denk even weer aan mijn verlangen.
Het verlangen naar een beetje meer hoop, liefde en geluk in mijn leven,
Waarom is het mij niet gegeven?

Het enige is vechten of vluchten wat ik kan,
En er weinig van vinden dan.
Geloven en opnieuw vertrouwen,
En weer moed en wilskracht opbouwen.

Ik weet het allemaal zelf ook zo goed,
Maar een luisterend oor en advies doen me goed.
Ik krijg dan weer een beetje zicht en uitzicht op wat echt wel mag gaan komen,
En kan tijdelijk even verder onder mijn deken wegdromen.

Dan drogen mijn tranen langzaam en zie ik nieuwe wegen,
Dan kom ik Hem/ Haar of mijn geluk in datgene heus in de toekomst tegen.
Ik heb ondanks de kou en de donkere tijd,
Wel weer een beetje positieve gevoelens in deze strijd.

Neemt niet weg dat ik mijn periodes van tegenslag en verdriet ken,
En dat ik zo onder die deken er voor niemand even ben.
Die ruimte neem ik zo nu en dan,
Dan begin ik morgen weer met een positief gevoel en een werkbaar plan.

Ik til mijn kin omhoog en kijk opnieuw door het glas,
Ik geloof dat dit het was.

Veel liefs en een warme groet, Ilse