Het verwarrende liefdespad

Liefde, iedereen wil het en als dan eindelijk degene zich aandient waarvan je denkt dat deze jou alle liefde zal geven die je altijd al gewenst hebt, dan blijkt op een goed moment deze man of vrouw toch niet meer helemaal diegene te zijn en ervaar je weer pijn en gemis en frustratie.

Je begrijpt het niet en allerlei gedachtes gaan door je hoofd, zoals:
– “Ik heb toch zo hard aan mezelf gewerkt”
– “Ik verdien het nu toch wel eens”
– “Wat doe ik (nog) fout?”
– “Waar heb ik dit toch aan verdiend?”
– “Komt het dan nooit goed met me?”
– “Gaat het me nog wel lukken in dit leven?”
– “Kom ik degene nog wel tegen?”
– etcetera

Je doet niet iets fout, in ieder geval zeker niet bewust, maar ware liefde is niet zo eenvoudig. Veel van wat we liefde noemen is misschien namelijk niet zo zeer (echte) liefde. De drijfveren zijn vaak anders, dit kan bewust zijn maar is vaak onbewust.
Een aantal van die drijfveren kunnen zijn:
– Behoefte aan aandacht, die je bijvoorbeeld als kind niet kreeg
– Behoefte aan erkenning
– Behoefte aan steun
– Angst om alleen te zijn
– Je zonder partner niet gelukig kunnen voelen
– Een leegte in jezelf voelen als er geen partner is

Veel van bovenstaande heeft vaak te maken met pijn en gemis vanuit het verleden waardoor je nog steeds naar datgene verlangt wat je zo gemist hebt. Denk hierbij aan dat je:
– weinig aandacht hebt gekend als kind
– weinig emotionele steun hebt ontvangen
– veel kritiek hebt gekregen en weinig complimenten
-jezelf niet mocht zijn
– het gevoel hebt gehad dat je het nooit goed kon doen of je nooit goed genoeg was
– je veel alleen hebt gevoeld
– weinig begeleiding bij je ontwikkeling hebt gekregen bijvoorbeeld met school, studie of werk
– hebt geleerd om jezelf weg te cijferen, je dienstbaar op te sellen en steeds aan anderen te denken en niet aan jezelf
– etcetera

Houden van jezelf en een ander is moeilijk wanneer je dit soort boodschappen in jezelf hebt. Je verlangt er echter des te meer naar en vooral dat er van jou gehouden wordt.
De weg naar liefde is echter nog niet zozeer dat een ander van je gaat houden, maar dat je dit zelf gaat doen, want hoeveel een ander ook van je houdt, dit geloof je niet als je dit zelf niet doet. En hoe cliché het ook klinkt: als je van jezelf houdt kun je pas werkelijk van een ander houden.

De weg naar liefde kun je gaan in één relatie, in meerdere relaties maar ook alleen, hoe gek dit ook mag klinken. Liefde is een energiestroom en de bron zit in jezelf. Hier zit alleen vaak van alles voor wat te maken heeft met oud zeer, frustraties en negatieve overtuigingen. Het mooie is dat de weg er naartoe met al het vallen en opstaan in één relatie, meerdere relaties of in je eentje je er wel steeds verder naartoe kan brengen, die liefde die je zo zeer wenst of wilt. Op die weg er naartoe leer je namelijk steeds weer een stukje dichterbij komen door alles wat je meemaakt, bij die liefde voor jezelf en dus ook voor een ander. Dit leer je door het verwerken van dingen, het doorleven van emoties, het bijstellen van jezelf en het steeds meer accepteren van jezelf in liefde. Het is geen gemakkelijke weg, maar hoe meer je jezelf kunt zijn hoe mooier en fijner het wordt. Daar moet je het een en ander voor loslaten en weer andere dingen voor ontwikkelen. De weg erheen is niet alleen moeilijk, maar ook mooi, leuk, avontuurlijk en inspirerend.

Warme en lieve groet, Elvira