Mag ik mij even voorstellen?

Lieve lezer, als nieuwe consulente wil ik me graag aan je/ u voorstellen.

Als kind vertelde ik naast alle indrukken die ik steevast verwoorde, de mensen in mijn omgevingen dingen die ik als kind niet kon weten. Ik weet nog goed hoe ik op een avond wakker werd en naast mijn stapelbed een echt paard zag. Gillend liet ik dat ook weten aan mijn familieleden die dan ook holderdebolder naar de slaapkamer renden. Het paard had waarschijnlijk door mijn geschreeuw de benen genomen want niemand die het zag.

Ik babbelde de hele dag, en omdat ik ook dingen vertelde waar een kind van drie, vier, vijf jaar geen verstand van kon hebben, werd ik voor gek verklaard. De gast aan huis die ik als kind op de vingers tikte dat hij vreemd ging, ontkende glashard en verklaarde me voor gek. Mijn moeder bracht me dan ook naar een psychiater. Dat kind praat de hele dag door, kan haar mond geen minuut stil houden en de onzin die ze uitkraamt….

Ik kan me herinneren dat ik op de onderzoektafel zat. De overlevering was dat ik een aantal dingen tegen de psychiater heb gezegd en dat die gelijk de diagnose aan mijn moeder bekend maakte. Ik was niet gek. Hij adviseerde mijn moeder om met mij de “culturele weg” in te slaan. Dit betekende niets minder dan een trancemedium op te zoeken om te onderzoeken waar bij mij de disharmonie was. Gezien mijn jonge leeftijd zijn er toen rituelen verricht om mij minder open te laten staan voor de (voor anderen) onzichtbare wereld.

Het bloed kruipt waar het niet kan gaan en tot grote schrik van familie las ik op 12, 13 jarige leeftijd boeken van Gijsbert van der Zeeuw en Jozef Rulof’s door de Grebbelinie. De boeken van Lynn Andrews heb ik verslonden.

Ik heb op een bepaald moment de keuze gemaakt om mijn spiritualiteit te onderzoeken, dat heb ik mede gedaan door diverse keren, ja meer dan een keer, een Tarot cursus en twee cursussen intuitieve ontwikkeling te volgen. Met de cursus Magnetiseren ging ik bewuster vergelijkingen maken met de Winti cultuur.

Als Reiki Master doe ik wat ik jaren vóór het volgen van de opleiding al onbewust/bewust deed, ik geef de energie door. Met Reiki gestructureerd maar ik heb mezelf ingesteld op het doorgeven van energie, gewoon zomaar. Waarom? Omdat het kan en als mijn cadeau aan een ander.

Ondanks dat ik vaak teruggekoppeld kreeg dat mijn intuitie goed ontwikkeld was bleef ik aan mezelf twijfelen. Achteraf zeg ik dat de tijd nog niet rijp was. Een van mijn lijfspreuken is: alles heeft zijn tijd. En inderdaad alles heeft zijn tijd, als ik een boek koop en er nog niet aan toe ben dit te lezen, laat ik het liggen en op het moment dat ik aan het lezen ga kan ik niets anders dan mijn verwondering uitspreken, ik lees dit boek op het juiste moment. Synchronisiteit. Alles valt op zijn plek. Alles heeft zijn tijd.

Ik heb in de loop der jaren gebruik kunnen maken van mijn relativeringsvermogen. Ja ik ben Medium, ja ik kan veel, maar ik ben en blijf dezelfde persoon. En elke dag leer ik, elke dag geniet ik ervan dat ik op deze aarde mag leren. Ook voor mij heeft het leven soms zijn upps en downs gehad. Gelukkig heb ik het in me om dan te relativeren. Ik krijg wat ik aankan, ook al lijkt het me op dat moment een beetje teveel van het goede. Ik roep dan even naar boven, hallo; dit is echt teveel. Ik weet dat ik leer van alles wat moeilijk is maar soms wil ik ook wel iets wat makkelijk is.

Overtuigend genoeg? Ja hoor er wordt wel geluisterd. Ik bedank dan voor hetgeen ik heb mogen leren en ga over tot de orde van de dag.

Als je soms hoort wat andere mensen meemaken of hebben meegemaakt dan vraag je je soms af waar je je druk om maakt.

Nou ik heb best wel veel over mezelf geschreven. Wie weet was het voor jou/u bedoeld om u een hart onder de riem te steken.

Morgen is het weer een dag, ik ga aan het eind van de dag mediteren en ga naar bed. Het is een mooie dag en morgen wordt het nog mooier. Another day in Paradise.

Het was me een waar genoegen mijn gedachten te delen met jou/u. We spreken mekaar gauw.

Een liefdevolle groet,

Mauke